Dag van aankomst
Blijf op de hoogte en volg Niké
12 September 2012 | Congo - Brazzaville, Pointe Noire
Deel één van de reis: Anthony
8 spetember om 19.00 uur stonden we op Schiphol. Bij het inchecken bleek dat ik geen stoel had toegewezen (i.v.m. overboeking). Dus ik moest met boarding time bij de gate staan om het te regelen. Afscheid nemen was even moeilijk. Maar goed, het werd geregeld en ik kon vertrekken. Eerst een korte vlucht naar Parijs en daarna snel overstappen naar de lange lijnvlucht naar Pointe Noire. Het vliegtuig zat al vrij vol en mijn buurman bleek er al te zitten: Anthony. Een echte Amerikaan. In mijn beste engels hebben we een hoop gepraat. Wat bleek: ik sprak zeer goed engels (volgens hem). Hij was erg blij dat ik naast hem zat, want hij had de pech dat hij van Amerika naar Parijs naast een dikke, snurkende man zat. Ik kreeg zijn kaartje, zodat ik hem nog eens kon bereiken. Het viel niet te slapen in het vliegtuig, maar ik bleef het proberen. Ik kon zelfs tegen Anthony aanleunen. Vanuit het vliegtuig was een mooie zonsopgang te zien (gaat erg snel, want we zaten dicht bij de evenaar). Onder ons verscheen Afrika. Om 6.00 uur lokale tijd (het scheelt maar een uurtje) landden we.
Deel twee van de reis: Daniel en Frederik
Eerst door de douane heen. Lukte vrij makkelijk en ik kreeg mijn stempel. Daarna kwamen we meteen bij de band met koffers en de zogenoemde Taximaffia (volgens Jelle Brandt Corstius). Een 'maffialid' kwam op mij af en voordat hij ook maar iets kon zeggen, sprong Daniel ervoor. Een kleine neger met een Heineken schirt. 'Bonjour Niké!' (ik dacht: hoe weet hij nou dat ik Niké ben? Maar dat is niet zo moeilijk als je de enige blonde bent tussen alle donkere mensen). Ik wist dat Daniel mij op zou komen halen. Mijn twee zware koffers van de band gepakt en toen kennis gemaakt met Frederik, mijn huisgenootje. Hij had dezelfde vlucht als ik en samen zouden wij naar het huis voor de stagiaires van Heineken gebracht worden. De warmte sloeg me even in mijn gezicht. Om zes uur 's ochtends is het daar al boven de 25 graden. Overdag 30 en dat is zo het hele jaar door. We zitten dicht bij de evenaar, dus dat loopt allemaal vrij constant. Al onze koffers pasten er naast ons twee niet in. Dus zijn we omstebeurt weggebracht. Het was maar een heel klein stukje, want het vliegveld ligt dichtbij de stad. Over geasfalteerde- en zandwegen reden we naar het huis. Eenmaal aangekomen stond daar de bewaker klaar. Er is namelijk 24 uur bewaking, maar dat is meer een werkvoorziening. De bewaker liet mij het huis zien en mijn kamer. Alles is ontzettend ruim en goed verzorgd. Toen Frederik ook was aangekomen, ging ik proberen wat te slapen in mijn grand lit en douchen in mijn aan mijn kamer grenzende badkamer.
Deel drie van de reis: Jan Paul, Marleen en de kinderen
Rond elf uur werden we opgehaald door Jan Paul. Hij liet ons eerst een stukje van Pointe Noire zien, zoals de lokale markt, de hoofdweg, bakkers, winkeltjes, de school enz. Ik vind het heerlijk om door Afrika te rijden. We rijden over hobbelige zandwegen en door een chaotisch verkeer met veel getoeter. Alles wordt door elkaar gebouwd: je ziet hutjes, kleine huisjes, maar ook grote huizen en villa's. Er wordt veel op straat verkocht. Dus als je een brood nodig hebt, stop je gewoon even op de weg en roep je: 'un pain s'il vous plait!' en het wordt aan je gegeven. Je betaalt en rijdt weer verder. Na een klein rondje gereden te hebben, rijden we naar hun huis. Daar zien we Marleen en de andere kinderen. Erg leuk om hun hier te zien in plaats van in Nederland. Eerst was het tijd voor taart en daarna gingen we naar het strand. Met de auto reden we er naar toe en wat was het heerlijk om naar buiten te kijken en te zien hoe alles eruit ziet! Wat je ziet is namelijk zo divers. We hebben een heerlijk middagje op het strand gehad met houten huisjes, een warme zee, palmbomen en andere Afrikaanse natuur. Aan het eind van de middag vertrokken we weer naar huis om daar te BBQen en nog wat te zwemmen. Om zes wordt het hier al donker en vertrekken we naar binnen i.v.m. de muggen. Na een nacht en dag met weinig slaap vertrokken we weer naar ons huisje. Waar we lekker gingen slapen.
8 spetember om 19.00 uur stonden we op Schiphol. Bij het inchecken bleek dat ik geen stoel had toegewezen (i.v.m. overboeking). Dus ik moest met boarding time bij de gate staan om het te regelen. Afscheid nemen was even moeilijk. Maar goed, het werd geregeld en ik kon vertrekken. Eerst een korte vlucht naar Parijs en daarna snel overstappen naar de lange lijnvlucht naar Pointe Noire. Het vliegtuig zat al vrij vol en mijn buurman bleek er al te zitten: Anthony. Een echte Amerikaan. In mijn beste engels hebben we een hoop gepraat. Wat bleek: ik sprak zeer goed engels (volgens hem). Hij was erg blij dat ik naast hem zat, want hij had de pech dat hij van Amerika naar Parijs naast een dikke, snurkende man zat. Ik kreeg zijn kaartje, zodat ik hem nog eens kon bereiken. Het viel niet te slapen in het vliegtuig, maar ik bleef het proberen. Ik kon zelfs tegen Anthony aanleunen. Vanuit het vliegtuig was een mooie zonsopgang te zien (gaat erg snel, want we zaten dicht bij de evenaar). Onder ons verscheen Afrika. Om 6.00 uur lokale tijd (het scheelt maar een uurtje) landden we.
Deel twee van de reis: Daniel en Frederik
Eerst door de douane heen. Lukte vrij makkelijk en ik kreeg mijn stempel. Daarna kwamen we meteen bij de band met koffers en de zogenoemde Taximaffia (volgens Jelle Brandt Corstius). Een 'maffialid' kwam op mij af en voordat hij ook maar iets kon zeggen, sprong Daniel ervoor. Een kleine neger met een Heineken schirt. 'Bonjour Niké!' (ik dacht: hoe weet hij nou dat ik Niké ben? Maar dat is niet zo moeilijk als je de enige blonde bent tussen alle donkere mensen). Ik wist dat Daniel mij op zou komen halen. Mijn twee zware koffers van de band gepakt en toen kennis gemaakt met Frederik, mijn huisgenootje. Hij had dezelfde vlucht als ik en samen zouden wij naar het huis voor de stagiaires van Heineken gebracht worden. De warmte sloeg me even in mijn gezicht. Om zes uur 's ochtends is het daar al boven de 25 graden. Overdag 30 en dat is zo het hele jaar door. We zitten dicht bij de evenaar, dus dat loopt allemaal vrij constant. Al onze koffers pasten er naast ons twee niet in. Dus zijn we omstebeurt weggebracht. Het was maar een heel klein stukje, want het vliegveld ligt dichtbij de stad. Over geasfalteerde- en zandwegen reden we naar het huis. Eenmaal aangekomen stond daar de bewaker klaar. Er is namelijk 24 uur bewaking, maar dat is meer een werkvoorziening. De bewaker liet mij het huis zien en mijn kamer. Alles is ontzettend ruim en goed verzorgd. Toen Frederik ook was aangekomen, ging ik proberen wat te slapen in mijn grand lit en douchen in mijn aan mijn kamer grenzende badkamer.
Deel drie van de reis: Jan Paul, Marleen en de kinderen
Rond elf uur werden we opgehaald door Jan Paul. Hij liet ons eerst een stukje van Pointe Noire zien, zoals de lokale markt, de hoofdweg, bakkers, winkeltjes, de school enz. Ik vind het heerlijk om door Afrika te rijden. We rijden over hobbelige zandwegen en door een chaotisch verkeer met veel getoeter. Alles wordt door elkaar gebouwd: je ziet hutjes, kleine huisjes, maar ook grote huizen en villa's. Er wordt veel op straat verkocht. Dus als je een brood nodig hebt, stop je gewoon even op de weg en roep je: 'un pain s'il vous plait!' en het wordt aan je gegeven. Je betaalt en rijdt weer verder. Na een klein rondje gereden te hebben, rijden we naar hun huis. Daar zien we Marleen en de andere kinderen. Erg leuk om hun hier te zien in plaats van in Nederland. Eerst was het tijd voor taart en daarna gingen we naar het strand. Met de auto reden we er naar toe en wat was het heerlijk om naar buiten te kijken en te zien hoe alles eruit ziet! Wat je ziet is namelijk zo divers. We hebben een heerlijk middagje op het strand gehad met houten huisjes, een warme zee, palmbomen en andere Afrikaanse natuur. Aan het eind van de middag vertrokken we weer naar huis om daar te BBQen en nog wat te zwemmen. Om zes wordt het hier al donker en vertrekken we naar binnen i.v.m. de muggen. Na een nacht en dag met weinig slaap vertrokken we weer naar ons huisje. Waar we lekker gingen slapen.
-
12 September 2012 - 14:34
Patty:
Hoi Niké, wat leuk om je zo te kunnen volgen. Blij dat je toch nog een plaatsje in het vliegtuig heb gekregen want naar Congo meevliegen op de vleugel is wel erg lang. Zo te lezen ga jij je wel vermaken daar, geniet ervan niemand neemt deze ervaringen nog van je af
groetjes vanaf de dijk -
12 September 2012 - 15:23
Brecht:
Hee Niké!
Goed om iets van je te horen! Als ik dit zo lees, wordt het een hele mooie tijd daar. Boodschappen doen op straat lijkt me ideaal! Zo van : "Heu, doe mij maar 1 kilo spinazie, een pak rijst, 4 bananen en een Mona pudding. Asteblief, dankewel, houdoe!" Nu is het nog even een luizenleven, maar ik ben heel benieuwd hoe het wordt zodra je les gaat geven. Wat voor een kinderen je in je klas krijgt, of je collega's net zo leuk zijn als in de Efteling, of je jezelf kunt redden met je Engels (Anthony is een expert, dus maak je geen zorgen). We horen het wel als de tijd daar is. Nu eerst genieten en wennen aan Pointe Noire!
Heel veel liefs uit Nederland,
Brecht -
12 September 2012 - 18:29
Henny Van Oostrum:
Ha Keetje,
Dat is een snel verslag, je lijkt op je oma. Doe ik ook altijd meteen, waar het ook over gaat. Dan kost het de minste tijd en zit alles nog goed in je geheugen.
Het was wel even spannend of het zou lukken met Air France mee te gaan naar Parijs, nou ja, anders het Hilton voor één nacht. Ook niet verkeerd.
Ik ben -net als Brecht- reuze benieuwd hoe het gaat met het lesgeven in de privésfeer en op de Italiaanse school.
Ik zal je blijven volgen op Waar Ben Jij Nu, dat is makkelijk.
Pas goed op jezelf!
Dag Keetje, een dikke kus van je Oma. -
13 September 2012 - 11:19
Dolinda:
Lieve Nike,
Leuk om je zo te gaan volgen.
Wij wensen je een hele mooie en bijzondere tijd in Afrika toe!
'koele' groetjes Jop, Puk en Dolinda
-
13 September 2012 - 16:54
Trudy:
Hoi lieve Niké,
Erg leuk dat je, zoals je schrijft, de reis; aankomst en de eerste dagen al zo'n fijne ervaringen hebt.
Fantstisch om van je te horen.
Ik blijf heeeeel graag op de hoogte.
Groetekes,
Trudy -
14 September 2012 - 20:03
Rini Kools:
Hi Niké,
jouw moeder stuurde een link naar jouw Waarbenjenu-reisverslagen naar school en ik heb (uiteraard) jouw eerste verslag met belangstelling gelezen. Het feit dat je een maand of acht naar een voor jou totaal onbekend continent gaat om daar les te gaan geven is aanleiding genoeg om meteen geïnteresseerd te zijn. Wat een moedige onderneming! Ik ben zeer benieuwd naar je 'avonturen' in dit fascinerende continent en kijk uit naar je verhalen erover.
Groeten,
Rini Kools -
15 September 2012 - 00:23
Rémy Albers:
Hoi ouwe (nou ja......) mentorleerling van me!
Goed te horen dat je avontuur goed begonnen is. Uiteraard blijf ook ik graag op de hoogte.
Breng de kindertjes daar maar een hele stoot perfect Nederlands bij!
Pas goed op jezelf. Veel plezier en succes!
Je ouwe (jawel!) mentor -
15 September 2012 - 09:42
Susan:
Ha Nikee, je bent er nu bijna een week en heb je reisverskagen natuurlijk gelezen. Prachtig, wat een ervaring. In een woord geweldig en wat ik ook zo bijzonder vind zijn de reacties die jij krijgt. Je bent een heel bijzonder mens. Is dat wel eens tegen je gezegd. Het ontroerd me en ben blij dat ik dit alles mag mee beleven. Dank je wel hiervoor. Niet vergeten verder te schrijven hoor, want we wachten hier met zijn allen op nog meer mooie verhalen. Veel liefs van mij. -
15 September 2012 - 16:05
Anja Wisse:
Hoi of liever bonjour Niké
leuk die avonturen van jou. Als ervaren "expat" weet ik hoe fijn deze ervaringen zijn en hoe rijk al die nieuwe contacten. Geniet met volle teugen en ik blijf je op een afstandje volgen. Veel succes.
Anja Wisse -
16 September 2012 - 19:28
Theo Van Welie:
Dag Niké,
Prachtig eerste verslag, ik zie uit naar je verdere avonturen!
Heel veel succes en plezier gewenst, daar in het verre Kongo (of schrijven ze het daar met een C?). Als het erg warm is, moet je maar bedenken dat het in Pointe Noire (hoe zouden ze toch aan die naam komen...) nu 'winter' is!!
Groeten uit Rossum/Oss,
Theo van Welie -
18 September 2012 - 09:24
Jaap Groot:
Hoi Niké
He wat super dat je nu in Afrika zit!! Dat wordt toch wat met de familie, wordt het niet tijd om 'ergens in donker Afrika' een familie huis neer te zetten! Tjonge, ik ben benieuwd wat je het allemaal gaat meemaken en hoe je het vindt om daar te wonen. Goed dat we je kunnen volgen. Geniet ervan, blijf wel opletten want een mug zit in een kleinhoekje . Groeten aan de fam. Boon.
Oom Jaap -
19 September 2012 - 20:11
Joke Van Der Donk:
Hoi Niké.
Leuk om je zo'n reis aangaat.
Eerst het afscheid en dan nog dat vliegtuig vol.
Maar het komt goed ,je hebt een doorzettings vermogen geweldig.
De groeten van JOKE van der DONK ( Bieb). -
26 September 2012 - 22:41
Joke Van Der Donk :
Is het mooi daar in Africa?
En heb je al veel gedaan,met kindertjes of anderen dingen.
Ben erg benieuwd!!
Groeten Oss joke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
