Deel twee: Het feest
Blijf op de hoogte en volg Niké
15 November 2012 | Congo - Brazzaville, Pointe Noire
Het feest bleek in een strandhuis te zijn waar we één keer eerder waren geweest. De route daar naar toe is vol zand. Een goede 4wheeldrive is daarvoor wel nodig. Daarbij wisten we niet meer precies de weg. We hebben het een keer gereden en dat was overdag, nu was het pikkedonker. Toch gingen we het proberen. Via onze mobieltjes hielden we contact met mensen van het feest. We vonden de weg naar het zandgedeelte. Onze 4wheeldrive werd aangezet en daar gingen we. Hobbelend en slippend gingen we door het zand. Hier links en daar rechts. ‘Herken jij nog iets?’ ‘Nee, ik herken hier niks in het donker.’ ‘Ik ook niet.’ En zo reden we rond. Totdat we vast kwamen te zitten en onze banden zich in het zand vastschroefden. We stapten uit en we bekeken tot hoever we waren ingegraven. Een aantal Congolezen kwamen nieuwsgierig onze kant oplopen. Ze begonnen meteen met graven en gingen daarna met de hele groep achter de auto staan om te duwen. Met al deze mankracht kwamen we uit het zand. We bedankten hen hartelijk voor de hulp en stapten weer in om onze weg te vervolgen. Weer reden we met bochten mee en gingen af en toe links of rechts. Omkeren kunnen we niet, ook al zouden we wel moeten. Doorrijden was noodzakelijk. We rijden steeds verder naar onbekend gebied. Er staan in deze omgeving sowieso maar een paar huisjes van steen. Vaak onafgemaakt. Op een iets harder stuk zand, proberen we te keren. Het lukt. Maar al gauw komen we even verderop weer vast te zitten. Ook daar komen van verschillende plekken Congolezen aanlopen om ons te helpen. Grappig dat je denkt in een heel verlaten stuk te zitten, blijken er toch nog genoeg mensen om te komen helpen. Gelukkig kwamen we er ook hier weer uit. We rijden terug. Totdat we weer op het verharde stuk zand aankomen waar we onze zwerftocht begonnen waren. Een auto rijdt ons tegemoet. Hij stopt. Een jongen stapt uit en vraagt of wij weten waar het feest is. Een lotgenoot, maar dan met een veel betere auto. We bellen iemand en er zal iemand aankomen om ons de weg te wijzen. Na een tijdje schijnen koplampen ons tegemoet en onze auto’s sprinten achter deze auto aan. Maar ook daar weer een verkeerde bocht en… we zitten vast. Heel goed vast dit keer. De auto komt terug. We proberen ons eruit te duwen, maar het lukt met geen mogelijkheid. We laten de auto achter en stappen bij onze vriend in en gaan richting het strand. Het feest was al in volle gang. Na ongeveer een uur stellen een aantal mannen voor om onze auto eruit te gaan trekken. We stappen weer in en rijden bewapend met zaklampen en een sleepkabel terug naar ons autootje. We beginnen te graven, terwijl de ander zijn auto in een goede positie wil zetten. Maar ook hij kwam vast te zitten. De linkerkant van zijn auto stond schuin vast in een kuil. Dus begonnen we eerst maar zijn auto uit te graven en te duwen. Daarna hebben we een sleepkabel bevestigd tussen de twee auto’s. Met veel geweld werd onze auto eruit getrokken. We stelden voor om hem weer naar het verharde stuk te brengen en daar achter te laten. Maar volgens de Fransen moest en zou onze auto het strand halen en dus reden we in volle vaart achter hen aan. Maar eenmaal op het strand kwamen we natuurlijk weer vast te zitten. Anderen van het feest kwamen er ook mee bemoeien. Iedereen begon te graven, te duwen, te trekken en op onze auto te springen. Het feest werd meer deze kant opgehaald. De sleepkabel werd weer bevestigd en onze bumper werd eraf getrokken. Toch kwamen we uiteindelijk los en kwamen we veilig aan bij de strandtent.
Na een tijd besloten we naar huis te gaan. De groep Engelsen zou voor ons rijden en ons helpen wanneer we vast kwamen te zitten. Voordat we weg konden, moesten we eerst nog onze bumper zoeken. Eenmaal gevonden, plaatsen we hem maar op de achterbank naast mij. We reden achter hen via een andere route en kwamen maar één keer vast te zitten. Toen waren we weer opgelucht bij het verharde zandgedeelte. We reden naar huis. Totdat we voor ons een politieauto zagen. We hadden natuurlijk geen bumper en we waren blank. Dus werd het langzaam rijden. De politieauto stopte aan de kant van de weg en liet er twee agenten uit stappen. Zij zouden daar op de uitkijk blijven staan om mensen aan te houden en geld te vragen. Dus besloten wij maar om aan de kant van de weg te wachten totdat ze weer weg zouden gaan. Een aantal Congolezen kwamen bij ons staan om ons gezelschap te houden. Na een dik half uur gingen de politiemannen weer weg. Wij konden nu veilig naar huis rijden. Eenmaal thuis bleek het alweer vier uur te zijn. Het was me het dagje wel.
De dagen erna had ik zo’n enorme spierpijn van de Hash en bleek dat we negen kilometer gelopen/gerend/geklommen hadden.
-
15 November 2012 - 16:44
Helene:
Zo Nike dat is me de belevenis wel zeg, Je vader is ook in zon grote zandbak momenteel aan het rijden toch?? De familie Groot Zand . Avontuurlijk allemaal. Als je wat kouder wilt kun je misschien wel ergens kijken naar de intocht van de Sint , aankomende zaterdag. Die zal het wel laten om in Congo langs te komen. teveel concurrentie voorde pieten daar.
Nike nog super veel plezier daar, lukt het lesgeven een beetje en geef je inmiddels de BAmbini italiano ook les?? en hoe gaat dat allemaal. ?? ik hoor het wel. daag feestbeest een goed weekend. Helene -
16 November 2012 - 11:04
Trudy:
En heb je ook nog een beetje van het strandfeest kunnen genieten, of is dat helemaal in het zand gelopen. ;-)
Daarbij stop ik met klagen als we meer dan een half uur op de Anwb moeten wachten.... -
16 November 2012 - 11:04
Trudy:
En heb je ook nog een beetje van het strandfeest kunnen genieten, of is dat helemaal in het zand gelopen. ;-)
Daarbij stop ik met klagen als we meer dan een half uur op de Anwb moeten wachten.... -
16 November 2012 - 11:55
Henny Van Oostrum:
Ha Niké,
Ga je alleen maar naar feestjes die moeilijk zo niet onmogelijk te bereiken zijn? Of zijn er in de weekenden ook feestjes in de "bewoonde wereld"? Het lijkt inderdaad wel een woestijnverhaal. Je kunt er leuk over schrijven. Ik vermoed dat ik kan zeggen "wordt vervolgd". Liefs van je oma xxx -
16 November 2012 - 12:59
Joke Van Der Donk:
Hoi Nike zie wel dat je het leuk hebt ,maar tochgaat het hier wat makelijker.
Maar al die soort feestjes zijn ook leuk,alleen een beetje moeilijker te bereiken.
Maar ik wens je toch een leuke voortzetting, en misschien een sint en piet feestje.
Maar we horen wel weer,veel groeten van joke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
