C'est Afrique!
Blijf op de hoogte en volg Niké
22 September 2012 | Congo - Brazzaville, Pointe Noire
De wekker van mijn mobiel gaat af. Maar ik ben al een paar keer wakker geweest doordat de generator, die voor mijn kamer staat, afwisselend aan en uit is gezet. Dat ding bromt als een gek en stoot zwarte gassen uit op straat. Nu staat hij uit. Er zijn stemmen in huis en gelach. Ik kruip onder mijn klamboe vandaan en steek mijn kamer over om in mijn badkamer te komen. Ik had van tevoren besloten om vandaag voor het eerst mijn bad uit te proberen en dus draai ik de kraan open. Maar het enige wat ik hoor is een beetje gepruttel en geen stromend water. Ook de kraan in de wasbak geeft geen water. In mijn pyjama schuifel ik naar de keuken. Daar staan elke ochtend twee Afrikaanse vrouwen in pannen te roeren en wasjes te draaien. Dit keer niet dus, want er blijkt geen elektriciteit te zijn, geen water en de generator doet het niet. Dus wordt er voor mij een emmer water gehaald uit de reserve en spoel ik me bekertje voor bekertje af met koud water. Ik was in ieder geval meteen wakker. Met ons drieeen rommelen we een beetje in huis, want er valt ook voor de twee dames niet veel te doen. Zij doen normaal onze was, onze afwas, maken de bedden mooi voor ons op, strijken en maken alles schoon. 's Ochtends ben ik altijd alleen met hun, want de mannen zijn al vroeg naar hun werk en ik begin daarentegen pas aan het eind van de ochtend. De ultieme gelegenheid om Frans met ze te praten en wat van de Afrikaanse cultuur te leren. Ze laten mij altijd vol trots zien wat ze klaarmaken in de keuken. 'Een echt Afrikaans gerecht!' roepen ze dan. Dat geloof ik graag, want ik zou niet weten wat er in zit. Aan mij wordt gevraagd of ik al getrouwd ben. 'Non' is het antwoord en ik leg ze uit dat in Nederland je veel ouder bent wanneer je trouwt. Ondertussen lopen er buiten mannetjes rond, die sleutelen aan de generator en uitvoerig met de bewaker aan het praten zijn. Op een gegeven moment springt het bromding weer aan. De airco's piepen. Er is weer elektriciteit. He, ik vond het eigenlijk net zo knus.
Er klinkt getoeter voor het huis en de bewaker klopt op het raam. 'Oui, j'arrive!' Wanneer je buiten komt, knijp je of je ogen dicht tegen het felle zonlicht of je stapt in vieze modderplassen. Het kan twee kanten op. De bewakers kijken je altijd lachend aan. 'Bonjour, Niké! Ca va?' 'Oui, ca va et toi?' en zo gaat dat de hele dag door. Ik stap in de auto naast monsieur Barto, de chauffeur. We rijden weg over zandwegen richting het centrum. Aan de kant van de weg zie je bananenbomen, vrouwen en mannen die spullen op hun hoofd dragen, hutjes met kappers erin, barretjes waarbij je op straat kan zitten, plekken waar eten wordt verkocht, vuurtjes waar vlees wordt gebraden, mannetjes bij wie je kan bellen voor weinig geld en ga zo maar door. Er wordt heel veel op straat geleefd en vooral 's avonds is het erg gezellig. Dan wordt er gevoetbald op straat, is er altijd Afrikaanse muziek te horen en zijn de barretjes de enige plekken waar licht vandaan komt. Monsieur Barto zorgt ervoor dat ik de weg hier goed leer kennen door mij de weg te laten wijzen. Hij vertelt over zijn familie en over de stad. Op straat krioelt het van de auto's en bij elke hoek wordt er getoeterd. Van voorrangsregels is hier weinig sprake en dus moet je je hier overal tussen weten te proppen.
Bij Jan Paul en Marleen bereid ik eerst de lessen voor. Daarna stap ik bij Barto in de auto om de kinderen van school te halen. Tussen andere expats en Congolesen sta ik op het schoolplein te wachten. Sommigen dragen hakken en dure kleding, anderen lopen juist in Afrikaanse gewaden. Ik begin steeds meer mensen te kennen en er worden steeds vaker twee zoenen uitgedeeld. De jongste neem ik in de hand en de andere kinderen rennen achter mij aan de auto in. Terug naar huis, waar een warme maaltijd voor ons klaarstaat. Na het eten beginnen de Nederlandse lessen. Omstebeurt mogen ze bij mij komen in het 'lokaaltje' en leer ik ze lezen, schrijven, spellen en grammatica. We schrijven verhaaltjes, maken opdrachten en dictees en we lezen elkaar voor. Daarna gaan we spelletjes spelen, bakken we koekjes, gaan we zwemmen, tekenen of doen we andere leuke dingen. Het is heerlijk om zo met de kinderen bezig te zijn en het is leuk om te merken dat ook zij het naar hun zin hebben.
Ik heb niet het gevoel dat ik moet wennen aan het leven hier. Laatst vroegen de kinderen aan mij: 'Is het je al opgevallen dat het hier veel viezer is dan in Nederland?' Pas vanaf toen begon het afval dat aan de kant van de weg ligt mij op te vallen. Er lopen hier kakkerlakken, ik slik malariapillen, heb af en toe lichtelijk last van diarree, smeer 's avonds muggenspul op, internet is hier traag, verbindingen slecht, elektriciteit doet het niet altijd (waardoor ik af en toe met een zaklamp door het huis loop, Roland bedankt!), 's nachts is er buiten geen verlichting, je kan geen water uit de kraan drinken, laat staan dat er stromend water uitkomt, taxi's moeten hier soms aangeduwd worden voordat ze het pas doen, je hebt elke avond vieze voeten, niet alle lampen in huis geven licht, maar het hoort er allemaal bij. Iedereen lacht de hele dag en is ontzettend vriendelijk. Dat is het belangrijkst.
-
22 September 2012 - 23:58
Trudy:
Hallo Niké,
Allereerst : Super leuk dat je je belevenissen met ons deelt. Zo kan ik heerlijk mee genieten♡
Al lezend proef ik echt de sfeer en kan me zo een goede voorstelling maken hoe een dag bij jou er uit ziet. Zo totaal anders dan hier en volgens mij ga je al helemaal mee met de Congolese flow :)
Ik hoop voor je dat het water probleem al is opgelost en je heerlijk kunt genieten van een lekker bad.
Tot je volgende bericht :-)
Zonnige herfst groeten,
Trudy
-
23 September 2012 - 15:02
Brecht:
Hoi Niké,
wat een leuke blog! Je schrijft echt heel erg leuk!
Goed om wat van je te horen en we moeten komende week maar weer een skypen.
D'r is weer een hoop gebeurd en ik hoor graag nog meer over je belevenissen daar!
Liefs,
Brecht -
23 September 2012 - 15:21
Hélène Muller:
Nike, ik kreeg je blog van onze Veerle echt super leuk om te lezen.
Hier begint het zeker vandaag echt herfstig te worden , koud en somber weer. dus dan is zon reis , afrika verhaal een welkome afleiding. Veel plezier de komende week. liefs Helene.
-
23 September 2012 - 19:28
Hilde:
Keetje, Keetje, Keetje,
Ik heb zojuist jouw verhaal gelezen in ik was even he-le-maal weg! En dat is knap, dat je dat voor elkaar krijgt: mij via jouw verhaal even helemaal in Congo krijgen. Ga zo door! Wij smullen hier in NL van jouw verhalen, zeker nu het hier toch echt herfst geworden is.
Hvj xxx mama -
24 September 2012 - 12:16
Elke:
He Nike,
We vinden het ontzettend leuk om te lezen dat het zo goed met je gaat en dat je het zo leuk vindt. Eerlijk gezegd heb ik daar ook niet aan getwijfeld.. ook niet aan het feit dat het zo klikt met jou en de kinderen waar je les aan geeft. Dat is hier ook altijd het geval geweest; de kinderen zijn nog steeds weg van je en missen je..
Maaike is vanochtend vertrokken op de fiets naar St.Michielsgestel. Gelukkig heeft t nog niet geregend, maar het dreigt wel steeds. Ze heeft enorm veel zin in dit schoolkamp! En ik ben ook enorm benieuwd naar haar verhalen.
Rogier heeft z'n groep-8 kamp net gehad, wat ie heel erg leuk vond.
Je begrijpt dat het nu tijd is voor de Lithse kermis. Er staan gelukkig 'vette' attracties, dus ze kunnen maar misselijk worden daar..
Hier is alles oke en gaat het z'n gangetje. Ik hoop binnenkort weer een nieuw verslag op je blog te lezen over je dagelijkse beslommeringen!
Het ga je goed,
Groetjes van Richard, Elke, Maaike, Rogier en Jort
Houdoe! -
24 September 2012 - 22:37
Susan:
Smullen...... Ik zit er helemaal in. Je beschrijft het allemaal zo mooi dat ik alleen maar nieuwgieriger geworden ben. Mooi dat je al zo gewend bent. Je moeder kan haar draai nog niet helemaal vinden. Ook dat komt goed :). Heerlijk om van je te horen en ik hoop snel weer meer te kunnen lezen. Dikke knuffel van mij -
25 September 2012 - 19:09
Patty:
Eindelijk weer zo'n heerlijk verslag van je. Je brengt inderdaad Congo bij ons in het herfstachtige Nederland. Ik had ook weinig geduld om meer van je belevenissen te horen. Erg veel spannende dingen gebeuren hier niet, en met de politiek zullen we je maar niet lastig vallen. Onze terrorguus is weer flink bezig, denkt dat hij een herder is en blaft wat hij maar blaffen kan, heeft het nog steeds voorzien op de stoelen, nou ja stoelen zijn het niet meer, meer geraamtes op wieltjes. De maas stroomt ook nog steeds en de kermis is in volle gang. Vanavond maar eens een krentenbol gaan halen. Tja wat een kletskoek allemaal, maar zoveel spannende en nieuwe dingen die jij mee maakt gebeuren hier niet. Geniet er van en van de kinderen. Groetjes en tot het nieuwe verslag weer.
groeten vanaf de dijk
-
28 September 2012 - 00:30
Lyon:
Hoi Niké
Nog maar twee weken in het "vreemde" land en dan al het gevoel te hebben dat je je er thuis voelt.
Dit zegt zeker iets van je. Geweldig voor je en wat een schat aan ervaringen doe je op.
We genieten van je mooie verhalen, en kijken uit naar het volgende blog!
Veel groetjes
Lyon en de Prinssen familie
-
14 Oktober 2012 - 19:48
Anja Wisse:
Bonjour Niké,
weer zo'n leuk verhaal, het is te merken dat je het goed naar de zin hebt. En ook nog af en toe wat Frans spreken, dat is natuurlijk voor mij leuk te lezen. Ik zie je al helemaal als juf bezig met die kinderen, dat gaat je goed af als ik dat zo lees. Blijf maar lekker genieten, het is zo'n rijke ervaring!!!
groetjes Anja Wisse -
05 November 2012 - 14:25
Joke Van Der Donk TBL.Biebliotheek.:
Halo Niké.
Alles zo van je te lezen geweldig.
Het gaat goed met je dat is byzonder.Het is toch een heel aangaan.
Zie graag jou briefjes te gemoed.
Veel plezier en al het goede.
Groeten joke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
